2020 is the year of publication of a new military doctrine of the Russian Federation. The document will, undoubtedly, be received as an interesting object of analysis, expected to show not only direct intentions, but also the hinking patterns representative for the Russian political elites. It is, therefore, advisable to process the history of public diplomacy – the leading tool of building soft power – a long-standing component of Russian Federation's capability, which due to the composition of determinants typical for the late-Westphalian international order gained an unprecedented level of meaning (or even can be seen as a leading factor). For these reasons, the author – after adopting a working definition – attempts to retrace the direct and indirect (implied) instances of including public diplomacy into the most important strategic documents and legal acts, issued by Russia in the years 1991-2016. The analysis shows the evolution of Russia's political elites' approach to all of the dimensions of public diplomacy (shift from superficial westernisation and a liberal discourse on the international order, through demonstrations of assertiveness, to a narrative adopotion of the role of one of the poles of the new international order), and provides insight into the composition of the political, social end economic determinants behind the transition. Also discussed are the shifts within the specifics of the methods of public diplomacy – such as the perception of the role of diaspora, or the link between image, economic diplomacy and economic development. These changes are presented on the background of the state of the international system, and the analysis is an addition to the extensive literature on the Russian Federation's informational influence.
artykuł w: Wschód Europy : studia humanistyczno-społeczne Vol. 7, Nr 1 (2021), s. 163-188 ; streszczenie w językach polskim, angielskim i rosyjskim ; artykuł w: Wschód Europy : studia humanistyczno-społeczne Vol. 7, Nr 1 (2021), s. 163-188 ; streszczenie w językach polskim, angielskim i rosyjskim
The author, utilizing the apparatus of systems and decision analysis, reviews and interprets the results of the research on the link between legitimacy and systemic stability that are included within the source literature. On this basis, the author attempts to construct a model of the dependency between systemic stability and legitimacy of power – such measure allows for presenting conclusions on the nature of political legitimacy (understood as a determinant and as a tool of performing the social functions of political power). ; Autor, wykorzystując kategorie analizy systemowej i analizy decyzyjnej, dokonuje przeglądu i interpretacji wyników badań nad relacjami legitymizacji władzy i stabilności systemowej, zawartych w literaturze przedmiotu. Na tej podstawie podejmuje próbę sporządzenia modelu zależności stabilizacji systemowej od legitymizacji władzy. Pozwala to wnioskować o naturze legitymizacji władzy politycznej – tak uwarunkowania, jak i narzędzia realizacji funkcji społecznych władzy politycznej.
2020 is the year of publication of a new military doctrine of the Russian Federation. The document will, undoubtedly, be received as an interesting object of analysis, expected to show not only direct intentions, but also the hinking patterns representative for the Russian political elites. It is, therefore, advisable to process the history of public diplomacy – the leading tool of building soft power – a long-standing component of Russian Federation's capability, which due to the composition of determinants typical for the late-Westphalian international order gained an unprecedented level of meaning (or even can be seen as a leading factor).For these reasons, the author – after adopting a working definition – attempts to retrace the direct and indirect (implied) instances of including public diplomacy into the most important strategic documents and legal acts, issued by Russia in the years 1991-2016. The analysis shows the evolution of Russia's political elites' approach to all of the dimensions of public diplomacy (shift from superficial westernisation and a liberal discourse on the international order, through demonstrations of assertiveness, to a narrative adopotion of the role of one of the poles of the new international order), and provides insight into the composition of the political, social end economic determinants behind the transition. Also discussed are the shifts within the specifics of the methods of public diplomacy – such as the perception of the role of diaspora, or the link between image, economic diplomacy and economic development. These changes are presented on the background of the state of the international system, and the analysis is an addition to the extensive literature on the Russian Federation's informational influence. ; Na rok 2020 przewidziano publikację nowej doktryny militarnej Federacji Rosyjskiej – dokument ten niewątpliwie odebrany zostanie jako interesujący przedmiot analizy, ukazujący nie tylko bezpośrednie zamierzenia, ale również wzorce myślenia rosyjskich elit politycznych. Wskazane jest zatem przypomnienie długiej historii uwzględniania w rosyjskich dokumentach koncepcyjnych wiodącego narzędzia budowy soft power – komponentu potencjału Federacji Rosyjskiej, który posiada co prawda długą tradycję, ale wskutek układu uwarunkowań, charakteryzującego ład późnowestfalski, w XXI stuleciu osiągnął znaczenie wcześniej niespotykane; można wręcz stwierdzić, że w realiach ostatnich dziesięcioleci wybił się on na pierwszy plan.Z tych względów, autor – po przyjęciu roboczej definicji zjawiska – podejmuje się prześledzenia bezpośrednich i pośrednich (dorozumianych) przypadków uwzględnienia dyplomacji publicznej w najważniejszych dokumentach strategicznych i aktach prawnych, przyjmowanych w Rosji na przestrzeni lat 1991-2016. Przeprowadzona analiza ukazuje ewolucję podejścia rosyjskich elit politycznych do wszystkich wymiarów dyplomacji publicznej (przesunięcie od powierzchownej okcydentalizacji i liberalnego dyskursu o ładzie międzynarodowym, poprzez manifestację asertywności, aż do adaptacji kreatywnej i narracyjnego objęcia roli bieguna ładu multipolarnego), a także dostarcza wglądu w skład uwarunkowań politycznych, społecznych i gospodarczych, które stały za tymi przekształceniami. Uwidocznione zostały także przemiany w zakresie charakteru wykorzystywanych metod prowadzenia dyplomacji publicznej – jak chociażby percepcji roli diaspory czy związku działań wizerunkowych z dyplomacją ekonomiczną i rozwojem gospodarczym. Przesunięcia te zostają ukazane na tle stanu systemu międzynarodowego, a ich analiza stanowi dodatek do bogatej historii badań w zakresie oddziaływań informacyjnych Federacji Rosyjskiej. ; На 2020 год запланирована публикация новой военной доктрины Российской Федерации - этот документ, несомненно, будет воспринят как интересный предмет анализа, показывающий не только непосредственные намерения, но и образ мышления российской политической элиты. Поэтому целесообразно вспомнить долгую историю в российских концептуальных документах ведущего строительного инструмента мягкой силы - компонента потенциала Российской Федерации, имеющего давнюю традицию, но в связи с системой обусловленностей, характерной для позднего вестфальского мира, в 21 веке приобретшего как никогда ранее актуальное значение; можно даже утверждать, что в реалиях последних десятилетий он вышел на первый план.В связи с этим, автор, приняв рабочее определение явления, исследует прямые и косвенные (подразумеваемые) случаи, когда публичная дипломатия рассматривалась в важнейших стратегических документах и правовых актах, принятых в России в 1991-2016 годах. Проведенный анализ показывает эволюцию подхода российской политической элиты ко всем измерениям публичной дипломатии (переход от поверхностной западной ориентации и либерального дискурса о международном порядке, через проявление ассертивности, до творческой адаптации и повествовательного описания роли полюса многополярного порядка), а также дает представление о политических, социальных и экономических факторах, которые стали причиной этих трансформаций. Также были показаны изменения в области характера используемых методов публичной дипломатии - например, понимание роли диаспоры или связь между имиджевыми мероприятиями экономической дипломатии и экономическим развитием. Эти трансформации представлены на фоне международной системы, а их анализ является дополнением к богатой истории исследований в области информационных влияний Российской Федерации.
Zwycięstwo Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w 2016 r. zaskoczyło wielu komentatorów – wygrał bowiem polityk pod wieloma względami odznaczający się na tle konkurentów politycznych, kontrowersyjny i niewątpliwie nieortodoksyjny. Zmiana jakościowa – bez względu na to, czy oceniana jest pozytywnie, czy negatywnie – objęła m.in. takie aspekty jak instrumentarium marketingu politycznego oraz sposób mówienia przez kandydata o wartościach, różnicach partyjnych i podziałach społecznych. Ta nowa retoryka została przeniesiona na praktykę codziennego wypełniania obowiązków przez Prezydenta, znajdując wyraz m.in. w szeroko komentowanych, dorocznych orędziach do Kongresu, znanych najszerzej jako State of the Union Addresses. Chcąc dokonać przynajmniej częściowego opisu specyfiki perswazji Trumpa i prześledzić jej ewolucję, autorzy prezentują ogólne tło tego rodzaju wystąpień oraz analizują dwa wybrane przemówienia – pierwsze, z roku 2017, oraz ostatnie, z roku 2020. Na podstawie tego badania stawiają wniosek, że Trump nie zerwał całkowicie z tradycją orędzi prezydenckich i nie odrzucił narzędzi już wcześniej używanych; nie przeniósł ich jednak również bezpośrednio na swoje wystąpienia, zamiast tego dokonując reinterpretacji w ramach własnego, unikalnego stylu.
